Messi

De ziekte ALS is vreselijk. De laatste maanden is er veel aandacht geweest voor deze ziekte en hoewel de water filmpjes me de keel uithingen ondersteun ik uiteraard het doel hierachter, het ophalen van zoveel mogelijk geld. De ziekte is helemaal vreselijk als het zich openbaart op zeer jonge leeftijd. Jongens die hun hele leven nog voor zich hebben maar weten dat ze niet oud worden. En zelfs dit vreselijke nadeel kent toch nog een piepklein en relatief voordeel. Het opent deuren die voor de meeste mensen gesloten blijven.

Het is het voorjaar van 2007 als ik voor het eerst mee ga op een fanreis naar FC Barcelona. Het weer is al uitermate warm en het is er ronduit druk vanwege de Formule 1 race die dat betreffende weekend plaats vindt. Onder de deelnemers aan de reis begeeft zich een aardig stel uit de buurt van Breda. Echte NAC fans die tevens dol zijn op FC Barcelona. Hun zoon zit in een rolstoel en wij hebben de uitdaging aangenomen om het hem zo goed mogelijk naar de zin te maken. Het is een flinke klus die we allemaal met veel plezier uitvoeren. Bovendien is het ons gelukt om Giovanni van Bronckhorst bereidt te vinden een meet and greet te doen. We worden verteld ons te melden bij een poort aan het Camp Nou en dan zal hij zorgen er te zijn.

Eenmaal binnen lopen we een vrij kleine ruimte in waar ik het als kersverse vader even erg moeilijk heb. In deze ruimte bevindt zich namelijk een 10 tal kinderen die het zichtbaar niet getroffen hebben met hun gezondheid. Het gaat door merg en been om kale kinderhoofdjes te zien. De kinderen worden stuk voor stuk bezocht door de spelers die net hun ochtendtraining achter de rug hebben. Giovanni maakt een praatje met verschillende kinderen en komt als laatste bij ons staan. We keuvelen wat over FC Barcelona en Feyenoord en de oranje internationaal heeft een origineel wedstrijdshirt meegenomen voor onze reisdeelnemer. Tevens heeft hij nog een tip dat we even buiten deze ruimte kunnen gaan staan en dat er dan alle spelers tegen zullen komen die naar de parkeergarage lopen.

We stallen een vijftal shirts uit zodat die een voor een getekend kunnen worden en wachten af wat komen gaat. Even later komen de grote sterren inderdaad langs bij ons en allemaal stoppen ze even bij het aanzien van zo'n jonge gast in een rolstoel. Rafaël Marquez dolt met hem en zet hem een petje op, doelman Victor Valdes begint in zijn onwetendheid een Spaans praatje met de jongen en Johan Neeskens komt zich netjes voorstellen en ons en aan de jongen, ondanks dat deze eerlijk te kennen geeft geen idee te hebben wie hij is. Dan stijgt de spanning want een speler zagen we nog niet, Lionel Messi.

En dan op het allerlaatste moment, de ruimte is inmiddels alleen nog door ons bezet en een Argentijnse familie, komt er een schuchter klein ventje de deur door. Spijkerbroek en simpel effen wit shirt en zijn toilettas onder zijn arm. De haren nog nat van het douchen. De beste voetballer ter wereld is oprecht verlegen en komt bescheiden naast me staan. Ik geef hem de viltstift en vraag hem de shirts te tekenen. Op zijn beurt vraagt hij mij de shirts strak te trekken en zo staan wij letterlijk zij aan zij de shirts te voorzien van zijn handtekening. Hij voelt strak en afgetraind aan. Zijn armen lijken wel van staal. 'Uno partido muy importante esta nocha', zeg ik hem in mijn beste Spaans. Ik ontvang een vriendelijk glimlach en niet meer dan een zachte 'si'. Een handschudding en de Argentijn begeeft zich naar de familie die op hem stond te wachten.

Even later haal ik de tickets op de voor de wedstrijd van die avond en twee uurtjes later als ik op de Ramblas loop besef ik me pas goed wat ik net meemaakte. Een enorme levenservaring.