Dikke Piet

Het moet ergens in 1992 zijn geweest. Mark en ik hebben besloten dat we ook maar eens een uitwedstrijd van TOP moeten gaan bezoeken. Er staat een wedstrijd uit bij AZ op het programma en we horen dat er een busreis naartoe wordt georganiseerd. Opgeven in de café Amstelbron staat er bij, en zo geschiedde.

Enkele dagen later nemen wij, twee jonge gasten van 16 en 17 plaats in een bus van zo'n 60 ervaren supporters. We hebben er zin in en tijdens de reis merken we dat er van alles is georganiseerd. Zo ook een loterij waarbij er van alles te winnen valt. Te denken valt aan worsten en consumptiebonnen. De organisator van deze loterij? Piet Heesbeen...

'Dikke Piet' is dan al een markant figuur binnen het Osse. De man figureerde immers in een landelijke televisie reclame van UNOX, het bedrijf waar hij tot aan zijn pensioen trouwe dienst aan leverde. Daarnaast was Piet, oorspronkelijk uit Zaltbommel, een echte TOP man geworden. Tijdens de gouden amateur jaren, de grootste club van Oss was op dat moment de meest succesvolle amateurclub van Nederland, was Piet er altijd, en zeer nadrukkelijk aanwezig. De 'oude garde' kent nog precies het plekje waar hij altijd stond, de tegenstander angst in aan het boezemem met zijn harde stem. Hij maakte de keeper van ik meen Geldrop eens uit voor 'dik zwijn', de lachers daarmee op zijn hand krijgend. Piet woog op dat moment zelf naar schatting zo'n slordige 150 kilo.

Gaandeweg leerden wij zijn zoon Johnny ook steeds beter kennen. Overal waar Piet ging drinken, en dat deed hij maar wat graag, was Johnny ook om zijn vader naar huis te escorteren. Steevast noemde hij hem James, hij was immers zijn chauffeur. Niet dat Piet zijn kinderen niet als volwaardig zag, het tegendeel is waar. Hij had werkelijk alles voor zijn twee kinderen over en hielp ze daar waar maar mogelijk was. Wat hebben we van Piet genoten in de Amstelbron. Zo beoogde hij ooit aan Yuri Cornelisse dat hij hem iets zou geven als hij zou scoren tegen onze vijand FC Den Bosch. Hoewel de jeugdige Yuri nog niet kon rekenen op een vaste basisplaats viel hij toch in en scoorde hij zowaar ook nog. Na de wedstrijd in de kroeg kwam Piet uiteraard zijn belofte na. Hij gaf Yuri de keuze, of hij zou de hele kroeg trakteren op een aantal rondjes of hij zou 100 gulden handje contantje krijgen. Yuri koos, tot teleurstelling van velen, het laatste. 

Wij als vriendengroep kregen later wat onenigheid met de café eigenaar van de Amstelbron en gingen op aanraden van Dikke Piet voortaan naar een andere kroeg in Oss. Het werd café De Wittenberg. Tot op de dag van vandaag een goede keuze, we komen er na 15 jaar nog steeds met heel veel plezier.  We hebben we veel vaste klanten zien komen en gaan, maar Piet was er altijd. Ons elftal liep met hem weg, grof gebekt en altijd zijn woordje klaar. Het mooi aan Piet was dat hij dit ook kon doen bij onze vrouwen. Iedereen mocht hem en werkelijk alle vrouwen vonden het prima om Dikke Piet zijn gevraagde kusje te geven. Zijn vrouw Ria lachte dan het hardste en zei dan maar 'ouwe gek' en alles was weer goed. Ik herinner me een middag dat Piet een keer flink aan het bier zat met de loop krukken naast zijn stoel.  De jicht aanval was weer hevig geweest en hij slikte daarvoor zware medicijnen. Ik merkte nog op in mijn redelijke onschuld dat bier dan wellicht niet zo goed voor hem zou zijn. Piet reageerde op zijn kenmerkende manier. 'Dan maar kapot!!'

De laatste jaren kwam Piet steeds minder in de kroeg. Zijn gezondheid en met name zijn hart lieten hem in de steek. De geest wilde nog wel, het lichaam niet meer. Wij kregen als vriendengroep kinderen en niet een keer sloegen Piet en Ria over om op kraamvisite te komen en een flink cadeau af te geven. Hier genoot hij zienderogen van. Maar het lichaam protesteerde steeds meer.

En zo kwam het dat Mark en ik, ruim 20 jaar na dato weer samen ergens heen gaan. Dit keer om voor de laatste keer op bezoek te gaan bij Piet en Ria. We hebben te horen gekregen dat de dokters niets meer kunnen doen voor hem en dat hij inmiddels 24 uur bewaakt wordt omdat hij elk moment zijn laatste adem uit kan blazen. We zitten nog een keer aan de tafel en drinken koffie en eten koekjes. We praten nog even over voetbal, onze Johnny, TOP en De Wittenberg en staan dan toch maar op om te gaan. Een laatste handdruk en een bijzonder verzoek van Piet. 'Zouden jullie een minuut stilte willen houden voor de wedstrijd?' Een kleinere moeite is nauwelijks denkbaar, we zeggen uiteraard meteen toe.

Morgen zullen we voor de wedstrijd stil staan bij Dikke Piet. Hij overleed vannacht op slechts 68 jarige leeftijd. Het ga je goed ouwe en bedankt voor alles! 

Alles in 1

'Heb jij eigenlijk plezier in je werk, Ramon?' Deze vraag kreeg ik laatst gesteld. Ik bedacht me even wat ik nou eigenlijk van mijn werk vond en realiseerde me dat ik het niet eens als werk zie. Maar als een combinatie van bezigheden die uiteindelijk, als het goed is tenminste, ook nog wat geld opleveren.

De combinatie van werkzaamheden pakken zich soms samen in een enkele afspraak. Een roep om hulp kwam er uit een plaats in midden Brabant waar al drie jaar lang een op het oog leuke hoekwoning te koop staat. Ik belde de eigenaar en maakte een afspraak om langs te komen. 'Ik zal oe merrugu wel ut heule verhaal utlegge.' Ik lustte na binnenkomst inderdaad wel un bekske koffie en luisterde naar het verhaal dat komen ging. De man was al 60 jaar en was 28 jaar gelukkig getrouwd geweest. Tot op een dag zo'n 13 jaar geleden zijn toenmalige vrouw ineens tijdens een potje kaarten de kaarten niet meer geschud kreeg en op stel en sprong naar het ziekenhuis moest worden gebracht. De man kreeg van de arts te horen dat de hersenbloeding dusdanig was geweest dat de vrouw het niet overleefd had. De nachtmerrie voor elke man, ineens stond hij er alleen voor. Hij pakte de draad echter weer op en ontmoette een paar jaar geleden een nieuwe vrouw. Hij trouwde en kocht een huis. Alles leek weer op het oude en ondanks gezondheidsklachten was het leven best prima. Tot hij dit jaar in mei op een warme dag te horen kreeg dat zijn vrouw hem ging verlaten en niet meer terug zou komen. En daar was hij weer alleen. Met een huis dat verkocht moest worden.

'Vind je het erg als ik een sigaret opsteek'? Nee, dat vind ik niet erg, hoewel ik van binnen toch een beetje moet lachen. De eerder uitvoerig uiteengezette gezondheidsklachten betreffen namelijk zijn longen. Die werken nog maar voor 30%. Inmiddels heeft hij de draad van het leven ook weer opgepakt en wil hij zodra het mogelijk is samen gaan wonen met zijn nieuwe vriendin. 'Kijk maar rustig boven rond, ik loop niet mee de trap op, dat is te vermoeiend voor mij'. En zo sta ik in een wildvreemde woning in mijn eentje boven in de verschillende slaapkamers. Het ziet er keurig uit en de badkamer is zelfs luxe te noemen. Deze woning moet voor mijn gevoel echt wel verkocht kunnen worden.

En zo sta ik een uurtje na binnenkomst weer buiten. Ik heb me in dit uurtje een verkoper gewaand, een sociaal werker en een arts. Dus ja, mijn werk is leuk bedenk ik me als ik volgens goed Brabants gebruik door de achterdeur de woning weer verlaat.

De dode derby

Normaal is net niet zo verstandig om in emotie iets een papier toe te vertrouwen maar op deze zondagmorgen kan ik toch de verleiding niet onderdrukken om schriftelijk terug te blikken op de dag van gister. De dag van FC Den Bosch - TOP Oss.

Op vrijdag nog vroeg mijn collega uit Wijchen nog of er tijdens die wedstrijd nog wel een wat gebeurt. Ik antwoordde ontkennend. Immers, door de goede veiligheidsmaatregelen en strenge straffen die uitgedeeld worden aan diegene die toch over de schreef gaan, was er de laatste jaren nauwelijks wat aan de hand. De tendens was zelfs dat de derby dood was en dat het totaal niet meer leeft bij de fans. De pre party in het supporterscafe werd gister druk bezocht. Om 11 uur ging de tap open en ook ik voegde me bij de groep van zo'n 150 fans die mede door het prachtige zomerweer in uitgelaten stemming was. Het bier vloeide rijkelijk en naarmate de tijd vorderde werd er meer gezongen en kwam een ieder al in de juiste derby sfeer. Al helemaal toen de spelersbus door de straat kwam gereden en deze werd uitgezwaaid met zang en fraai vuurwerk. In een uitgelaten en positieve sfeer vertrokken we dan ook in een stoet naar het stadion, waar de 7 bussen gereed stonden om ons naar Den Bosch te vervoeren.

Er was ons echter van hoger hand opgelegd dat we in twee colonnes moeten rijden. 4 bussen eerst en 3 bussen een kwartier later. Op het moment dat de eerste bussen arriveerde bij De Vliert, ik bevond me gelukkig in bus 4, probeerde een grote groep fans van Den Bosch ons te bereiken via de voetbalvelden van BVV. Ze gooiden massaal met vuurwerk en probeerden door de groep ME heen te breken. De meesten van ons reageerden niet, echter een groepje van zo'n 50 man wilde dit toch niet over hun kant laten gaan en begonnen aan een hek te trekken die het bijna begaf. Hierop besloot de ME ons het vak in te krijgen en dat gebeurde eigenlijk zonder echt geweld of problemen. De sfeer onder onze groep was nog steeds prima. Dit veranderde echter toen ons de eerste geluiden bereikten dat er 3 bussen terug naar Oss gestuurd zouden zijn. Dit leidde tot veel woede, er zaten daar immer fans in die keurig betaald hadden en bovendien absoluut niets verkeerds hadden gedaan. Ik probeerde nog met een aantal beveiligers en ME'ers te praten en legde hun netjes uit dat ze dit niet moesten doen want dan kon je uiteraard wachten op problemen. En dit gebeurde dan ook. In hun woede probeerde een aantal jongens de hekken te slopen om bij het vak van Den Bosch te komen. Let wel, ik praat dit niet goed en ik nam er ook zeker niet aan deel, maar het waren wel die groep supporters die voor dit probleem hadden gezorgd door op de velden de confrontatie aan te gaan. De ME greep opnieuw in en joeg de groep terecht terug het uitvak in. Dit was echter nog niet voldoende want ze sloegen er nu lustig op los. Zelfs oudere mensen die overduidelijk moeilijk ter been waren moesten eraan geloven. In hun frustratie trokken een aantal fans tijdens deze schermutselingen een gaas los van het hek en gooiden ze met stoeltjes. Ook dat is aantoonbaar slecht gedrag en mag aangepakt worden in mijn ogen.

Maar zelfs nu het evident was welke groep fans schuld hadden aan het ontstaan van deze relletjes vond de ME het nodig om voor ons vak te gaan staan en de supportersgroep van Den Bosch met rust te laten. Wederom een belachelijke actie welke geheid tot problemen zou gaan leiden. Ik sprak hier nog mensen van de beveiliging op aan maar opnieuw werd er niet geluisterd. Onze groep heeft tijdens de wedstrijd niets meer gedaan wat niet toelaatbaar was. De groep van Den Bosch gooiden echter vuurwerk op het veld, vele bekers bier (zelfs naar spelers), ze zaten continu boven op het hek en sommige stonden zelfs op de reclame borden aan de andere kant en uiteindelijk klom er zelfs een fan op het veld alwaar hij zijn broek liet zakken en openlijk ging staan moonen. Na zijn walgelijke daad klom hij rustig terug het vak in, ongemoeid. Uiteraard stonden de ME' res nog steeds keurig naar ons te kijken.

De supporters van Den Bosch moeten hebben gedacht dat ze vandaag een vrij briefje hadden van de politie en daar waar je op kom wachten gebeurde ook. Ze gingen nu op hun beurt een hek slopen en zochten de confrontatie. Dit leidde tot zoveel tumult in het stadion dat de scheidsrechter begrijpelijk besloot de wedstrijd te staken. Er vielen flinke rake klappen en na een minuut of 10 was het ook weer klaar. Onze groep reageerde al die tijd niet. Overigens lees ik overal dat de supporters een confrontatie zochten maar dan is het raar dat je een hek sloopt terwijl je gewoon zo via het veld naar het uitvak had kunnen lopen. Het was in mijn ogen niets meer of minder dan een provocatie vanwege het feit dat ze alles mochten doen de hele wedstrijd en als hoofdschuldigen toe konden zien hoe wij de bewaking op ons af kregen.

Als dank voor ons verdere terughoudende gedrag mochten we nog 2 uur vast blijven zitten in het stadion en werden we in groepjes van 10 het vak uitgeleid, begeleid door schreeuwende ME'ers die vonden dat iedereen zijn petje af moest doen. Zo kwam aan een enerverende dag een einde waarbij er grote fouten zijn gemaakt door de leidinggevenden van de politie. Het is verkeerd om partij te kiezen als politie en daar heeft men de prijs voor moeten betalen. Het is daarnaast een grove schande om goedwillende supporters terug naar huis te sturen omdat je in paniek geen andere oplossing kunt bedenken. Hopelijk gebeurt dit nooit meer.