'Heb jij eigenlijk plezier in je werk, Ramon?' Deze vraag kreeg ik laatst gesteld. Ik bedacht me even wat ik nou eigenlijk van mijn werk vond en realiseerde me dat ik het niet eens als werk zie. Maar als een combinatie van bezigheden die uiteindelijk, als het goed is tenminste, ook nog wat geld opleveren.
De combinatie van werkzaamheden pakken zich soms samen in een enkele afspraak. Een roep om hulp kwam er uit een plaats in midden Brabant waar al drie jaar lang een op het oog leuke hoekwoning te koop staat. Ik belde de eigenaar en maakte een afspraak om langs te komen. 'Ik zal oe merrugu wel ut heule verhaal utlegge.' Ik lustte na binnenkomst inderdaad wel un bekske koffie en luisterde naar het verhaal dat komen ging. De man was al 60 jaar en was 28 jaar gelukkig getrouwd geweest. Tot op een dag zo'n 13 jaar geleden zijn toenmalige vrouw ineens tijdens een potje kaarten de kaarten niet meer geschud kreeg en op stel en sprong naar het ziekenhuis moest worden gebracht. De man kreeg van de arts te horen dat de hersenbloeding dusdanig was geweest dat de vrouw het niet overleefd had. De nachtmerrie voor elke man, ineens stond hij er alleen voor. Hij pakte de draad echter weer op en ontmoette een paar jaar geleden een nieuwe vrouw. Hij trouwde en kocht een huis. Alles leek weer op het oude en ondanks gezondheidsklachten was het leven best prima. Tot hij dit jaar in mei op een warme dag te horen kreeg dat zijn vrouw hem ging verlaten en niet meer terug zou komen. En daar was hij weer alleen. Met een huis dat verkocht moest worden.
'Vind je het erg als ik een sigaret opsteek'? Nee, dat vind ik niet erg, hoewel ik van binnen toch een beetje moet lachen. De eerder uitvoerig uiteengezette gezondheidsklachten betreffen namelijk zijn longen. Die werken nog maar voor 30%. Inmiddels heeft hij de draad van het leven ook weer opgepakt en wil hij zodra het mogelijk is samen gaan wonen met zijn nieuwe vriendin. 'Kijk maar rustig boven rond, ik loop niet mee de trap op, dat is te vermoeiend voor mij'. En zo sta ik in een wildvreemde woning in mijn eentje boven in de verschillende slaapkamers. Het ziet er keurig uit en de badkamer is zelfs luxe te noemen. Deze woning moet voor mijn gevoel echt wel verkocht kunnen worden.
En zo sta ik een uurtje na binnenkomst weer buiten. Ik heb me in dit uurtje een verkoper gewaand, een sociaal werker en een arts. Dus ja, mijn werk is leuk bedenk ik me als ik volgens goed Brabants gebruik door de achterdeur de woning weer verlaat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten