Irakezen en links-rechts

Vandaag is er in de tweede kamer over een motie gestemd om een groep van Iraakse vluchtelingen niet terug te sturen naar hun land van herkomst. Hierover was al een beslissing gevallen, de groep werd geacht terug te keren, maar CU kamerlid Voordewind had om een stemming gevraagd om dit besluit tegen te houden.

70 kamerleden konden zich vinden in deze motie, maar 73 kamerleden stemden tegen de motie. Het uitzetten gaat dus door. De situatie in Irak wordt weliswaar als niet ongevaarlijk beschouwd, maar het laatste half jaar is de situatie zeker niet verslechterd en zijn er bovendien al honderden Irakezen vrijwillig teruggekeerd.

Deze situatie is kenmerkend voor het hele asiel- en immigratiebeleid wat in elk Westers land gevoerd moet worden, dus ook in Nederland. Politiek links ziet het liefst elke vluchteling onderdak krijgen, rechts ziet het liefst zo min mogelijk immigratie en wil veel meer hulp bieden in het land van oorsprong. Het moeilijke vind ik persoonlijk om in een dergelijk geval je te laten leiden door gevoel of juist door ratio?

Gevoelsoverwegingen zijn gebaseerd op mijn grondige overtuiging dat er voor ieder mens recht is op keuzevrijheid. Dus keuze in godsdienst, sexuele geaardheid (geen keuze), politieke voorkeur, etc. Wanneer een mens met het maken van dergelijke keuzes zijn leven niet zeker is dan heb ik begrip voor het feit dat er gevlucht wordt naar landen waar de ontwikkeling wel heeft plaatsgevonden. Hoewel er veel landen in de wereld zijn waar de situatie slecht is, moet er voldoende onderdak te vinden zijn in de Westerse wereld. Puur menselijk gezien spreekt mijn gevoel zich hier dus als een voorstander uit.

Kijkende naar de ratio dan zul je ook andere conclusies moeten trekken. Het is een zaak van het land zelf dat er zodanig aan ontwikkeling en beschaving gewerkt wordt om verandering te weeg te brengen. Hier zijn verschillende factoren voor nodig maar zal primair moeten komen uit het land zelf. Simpel gezegd, Nederland heeft zich ook moeten ontwikkelen naar een moderne vrije beschaving anno nu en heeft daar als samenleving hard voor moeten knokken en vele bevolkingsgroepen hebben daar een hoge prijs voor moeten betalen. Met andere woorden 'achterlopende' landen hebben bevolkingsgroepen nodig om te vechten. Immers, de mens heeft twee keuzes bij tegenspoed, vluchten of vechten. Een vluchteling is dus in zijn eigen land nodig om voor veranderingen aldaar te vechten! Irak heeft zijn bewoners nodig, enkel zij kunnen voor veranderingen en ontwikkelingen zorgen.

Bovendien zul je als Nederland een strenge maar wel rechtvaardige beslissing moeten nemen dat we als klein land met een relatief grote bevolking niet het hele wereldleed kunnen en hoeven oplossen. Er zijn bijvoorbeeld zeer veel landen waar homosexuele geaardheid niet geaccepteerd wordt. In mijn beleving een enorm achterlijke beleving en bijzonder vervelend voor de homo's in het betreffende land. Toch zullen de meeste homo's niet direct hoeven vrezen voor hun leven en dan is het simpel praktisch onmogelijk om al deze mensen hier onderdak aan te bieden. Ik erger me dan ook dat een dergelijke feitelijk waarheid nog wel eens als kortzichtig of zelf racistisch wordt beschouwd.

Er is in de wereld nog veel progressie noodzakelijk. Talloze landen hebben nog tientallen jaren aan ontwikkeling nodig om op ons beschaafd niveau uit te komen. Hier hebben zij hun eigen inwoners en middelen voor nodig en de Westerse wereld dient te zorgen voor onderdak aan hen die hun leven niet veilig zijn. Echter, dient er wel letterlijk een grens getrokken te worden. En dit is de uitkomst van de optelsom van mijn emotie en ratio.

FanClub Barcelona in Calella

Terwijl wij hier binnen met een neerslachtig gevoel naar buiten kijken en terugdenken aan het mooie weer van de zomer, tenminste voor diegene die onder de Alpen en Pyreneeën op vakantie zijn geweest, verblijft een groep van 120 reizigers in het Spaanse Calella om te genieten van de laatste Spaanse zomerzon.

Helaas ben ik er zelf niet bij, mijn eerste reis staat pas weer voor februari op het programma, maar uit eerdere reisdeelnames kan ik bevestigen dat rond oktober begin november de zomer nog even terugkeert langs de Spaanse Costa Brava. In dit gedeelte van het Iberisch schiereiland spreekt men zelfs van de 'Verano Peqiuno', de kleine zomer. Het is natuurlijk niet zo dat de stranden vol liggen met zonaanbidders en dat de zwembaden druk bezocht worden maar een enkeling waagt zich toch aan een blote bast en hier en daar duiken met name kinderen toch nog even die zwembaden in die nog open zijn. Want het is natuurlijk wel zo dat het zomerseizoen echt afloopt in de maand oktober. Veel hotels gaan dicht, buitenlandse barretjes sluiten en de strandtentjes worden weer afgebroken.

Daarmee keert ook de rust weer terug in Calella, door Nederlanders overigens steevast uitgesproken als een variant op het bekende Spaanse rijstgerecht Paella. Maar als je weet dat een dubbele ll in het Spaans uitgesproken wordt als een J dan is het toch vreemd om dit principe juist toe te passen op de eerste, enkele, l in de plaatsnaam Calella. Je zegt het dus als Caleja. Tot zover deze kleine Teleac cursus Spaanse uitspraak. Toch kan men spreken van een relatieve rust. De authentieke restaurants en barretjes blijven namelijk gewoon open en dat zijn er nogal wat. Bij de plaatselijke Italiaan staat op zaterdag en zondag bijna altijd een rij voor een tafeltje, ook als het hartje winter is. Ook zijn er voldoende uitgaansgelegenheden die met name op zaterdagavond massaal door de plaatselijke inwoners worden aangedaan. Overigens ook vaak uit het relatief nabijgelegen Barcelona, waar een nachtelijke busverbinding ervoor zorgt dat niemand in beschonken toestand de weg nog op moet.

Kortom, het zal niet verbazen als ik stel dat ik hier behoorlijk loop te balen dat ik er momenteel niet bij ben in Spanje. Zeker met de topwedstrijd tegen Sevilla in het vooruitzicht. Maar zoals Cruijff het al zei, heeft ook in deze situatie elk nadeel zijn voordeel. Op deze papadag hoef ik dus niet mijn kinderen te missen. Dat dan weer wel!!

Huizenmarkt

We zitten in Nederland midden in een huizenmarkt crisis. Hoewel, je weet natuurlijk nooit hoe lang een dergelijke crisis duurt, dus kun je eigenlijk ook niet weten of je er dan midden in zit.

We hebben jarenlang kunnen teren op een alsmaar toenemende markt. Een huis kopen was sowieso een goede investering en als je je huis een keer in de toekomst weer zou verkopen zou er immer een fraaie winst volgen. Inmiddels weten we wel beter. Men durft het huis nauwelijks nog in de verkoop te doen en eerst een nieuw huis kopen voordat de huidige woning is verkocht is al helemaal not-done.

Maar stel nu dat je echt een onverkoopbare woning hebt? Dat je een woning in bezit hebt, eventueel met flinke schuld, waarvan je zeker weet dat er niemand met enigszins gezond verstand op deze wereld is die jouw woning wil kopen, wat dan? Je eerste reactie is wellicht dat een onverkoopbare woning onmogelijk is, maar het perfecte voorbeeld bestaat echt.

Sinds enige jaren is het een must-do voor toeristen om Barcelona aan te doen. In een kroeg moeten erkennen dat je nog nooit in deze stad bent geweest doet je populariteitsgraad tot een vriespunt kelderen. En als je dan in deze wonderstad bent, laat je het wel uit je hoofd om geen kijkje te nemen bij HET symbool van deze stad, de Sagrada Familia, het onvoltooide meesterwerk van architect Gaudi. En in het onvoltooide zit hem nu juist het onverkoopbare voor een aantal woningeigenaars.

Eind jaren zeventig werd er namelijk aan vastgoedondernemer Nunez een bouwvergunning gegeven voor een aantal flats pal tegenover de hoofdingang van de Sagrada Familia. Het bouwtempo was destijds zo onmetelijk laag dat er destijds vanuit werd gegaan dat de bouw nog minstens 200 jaar zou duren. De bouw werd, en wordt nu nog steeds voor een groot gedeelte, geheel gefinancierd door giften en toegangsprijzen van toeristen. Aangezien de toeristenstroom tot aan de Olympische Spelen van 1992 niet bijster hoog was, vorderde de bouw dan ook dermate langzaam dat de gemeente zonder problemen een bouwvergunning afgaf voor de flats. Echter, met de toenemende stroom toeristen en daarmee gepaard gaande populariteit van de kathedraal lijkt het er nu op dat het complete bouwwerk binnen afzienbare tijd voltooid kan worden. De duur wordt nu nog beraamd op jaren, maximaal een twintigtal. Momenteel is men hard aan het werk om de eigenlijke hoofdingang te voltooien. Je raadt het al, pal tegenover de flats van Nunez! Deze zullen dan ook met de voltooiing van de hoofdingang gesloopt moeten worden.

Dus als je een aanbieding voor een vakantiewoning in Barcelona krijgt met prachtig uitzicht op de Sagrada Familia dan zou ik nog maar eens goed nadenken. Voordat je het weet zit je met een onverkoopbare woning...

De Trouwe Oss

Vanavond hebben we eindelijk weer eens vergaderd met de supportersvereniging FC Oss. Of beter gezegd 'De Trouwe Oss'.

Vanwege verschillende oorzaken waren we al niet meer bij elkaar gekomen sinds oktober 2009. We maken dan ook een erg rustig seizoen door. Mede door de zwakke sportieve prestatie van FC Oss willen de meeste activiteiten niet echt van de grond komen. Bovendien hebben we pas vijf keer een bus laten rijden naar een uitwedstrijd. Dat zouden we veel vaker willen zien natuurlijk.

We hebben nu wel een mooie actie. Voor 10 euro, inclusief kaartje, naar de uitwedstrijd tegen FC Emmen. Hopelijk komt het mede hierdoor weer een beetje los.