FanClub Barcelona in Calella

Terwijl wij hier binnen met een neerslachtig gevoel naar buiten kijken en terugdenken aan het mooie weer van de zomer, tenminste voor diegene die onder de Alpen en Pyreneeën op vakantie zijn geweest, verblijft een groep van 120 reizigers in het Spaanse Calella om te genieten van de laatste Spaanse zomerzon.

Helaas ben ik er zelf niet bij, mijn eerste reis staat pas weer voor februari op het programma, maar uit eerdere reisdeelnames kan ik bevestigen dat rond oktober begin november de zomer nog even terugkeert langs de Spaanse Costa Brava. In dit gedeelte van het Iberisch schiereiland spreekt men zelfs van de 'Verano Peqiuno', de kleine zomer. Het is natuurlijk niet zo dat de stranden vol liggen met zonaanbidders en dat de zwembaden druk bezocht worden maar een enkeling waagt zich toch aan een blote bast en hier en daar duiken met name kinderen toch nog even die zwembaden in die nog open zijn. Want het is natuurlijk wel zo dat het zomerseizoen echt afloopt in de maand oktober. Veel hotels gaan dicht, buitenlandse barretjes sluiten en de strandtentjes worden weer afgebroken.

Daarmee keert ook de rust weer terug in Calella, door Nederlanders overigens steevast uitgesproken als een variant op het bekende Spaanse rijstgerecht Paella. Maar als je weet dat een dubbele ll in het Spaans uitgesproken wordt als een J dan is het toch vreemd om dit principe juist toe te passen op de eerste, enkele, l in de plaatsnaam Calella. Je zegt het dus als Caleja. Tot zover deze kleine Teleac cursus Spaanse uitspraak. Toch kan men spreken van een relatieve rust. De authentieke restaurants en barretjes blijven namelijk gewoon open en dat zijn er nogal wat. Bij de plaatselijke Italiaan staat op zaterdag en zondag bijna altijd een rij voor een tafeltje, ook als het hartje winter is. Ook zijn er voldoende uitgaansgelegenheden die met name op zaterdagavond massaal door de plaatselijke inwoners worden aangedaan. Overigens ook vaak uit het relatief nabijgelegen Barcelona, waar een nachtelijke busverbinding ervoor zorgt dat niemand in beschonken toestand de weg nog op moet.

Kortom, het zal niet verbazen als ik stel dat ik hier behoorlijk loop te balen dat ik er momenteel niet bij ben in Spanje. Zeker met de topwedstrijd tegen Sevilla in het vooruitzicht. Maar zoals Cruijff het al zei, heeft ook in deze situatie elk nadeel zijn voordeel. Op deze papadag hoef ik dus niet mijn kinderen te missen. Dat dan weer wel!!

Huizenmarkt

We zitten in Nederland midden in een huizenmarkt crisis. Hoewel, je weet natuurlijk nooit hoe lang een dergelijke crisis duurt, dus kun je eigenlijk ook niet weten of je er dan midden in zit.

We hebben jarenlang kunnen teren op een alsmaar toenemende markt. Een huis kopen was sowieso een goede investering en als je je huis een keer in de toekomst weer zou verkopen zou er immer een fraaie winst volgen. Inmiddels weten we wel beter. Men durft het huis nauwelijks nog in de verkoop te doen en eerst een nieuw huis kopen voordat de huidige woning is verkocht is al helemaal not-done.

Maar stel nu dat je echt een onverkoopbare woning hebt? Dat je een woning in bezit hebt, eventueel met flinke schuld, waarvan je zeker weet dat er niemand met enigszins gezond verstand op deze wereld is die jouw woning wil kopen, wat dan? Je eerste reactie is wellicht dat een onverkoopbare woning onmogelijk is, maar het perfecte voorbeeld bestaat echt.

Sinds enige jaren is het een must-do voor toeristen om Barcelona aan te doen. In een kroeg moeten erkennen dat je nog nooit in deze stad bent geweest doet je populariteitsgraad tot een vriespunt kelderen. En als je dan in deze wonderstad bent, laat je het wel uit je hoofd om geen kijkje te nemen bij HET symbool van deze stad, de Sagrada Familia, het onvoltooide meesterwerk van architect Gaudi. En in het onvoltooide zit hem nu juist het onverkoopbare voor een aantal woningeigenaars.

Eind jaren zeventig werd er namelijk aan vastgoedondernemer Nunez een bouwvergunning gegeven voor een aantal flats pal tegenover de hoofdingang van de Sagrada Familia. Het bouwtempo was destijds zo onmetelijk laag dat er destijds vanuit werd gegaan dat de bouw nog minstens 200 jaar zou duren. De bouw werd, en wordt nu nog steeds voor een groot gedeelte, geheel gefinancierd door giften en toegangsprijzen van toeristen. Aangezien de toeristenstroom tot aan de Olympische Spelen van 1992 niet bijster hoog was, vorderde de bouw dan ook dermate langzaam dat de gemeente zonder problemen een bouwvergunning afgaf voor de flats. Echter, met de toenemende stroom toeristen en daarmee gepaard gaande populariteit van de kathedraal lijkt het er nu op dat het complete bouwwerk binnen afzienbare tijd voltooid kan worden. De duur wordt nu nog beraamd op jaren, maximaal een twintigtal. Momenteel is men hard aan het werk om de eigenlijke hoofdingang te voltooien. Je raadt het al, pal tegenover de flats van Nunez! Deze zullen dan ook met de voltooiing van de hoofdingang gesloopt moeten worden.

Dus als je een aanbieding voor een vakantiewoning in Barcelona krijgt met prachtig uitzicht op de Sagrada Familia dan zou ik nog maar eens goed nadenken. Voordat je het weet zit je met een onverkoopbare woning...