40

Zaterdag 7 uur in de ochtend, ergens in 1994. Dit ongewoon vroege tijdstip op een vrije dag komt doordat er iets zeer fraais in het verschiet is. Over enkele uren begint mijn eerste vakantie waar ik zonder mijn ouders naar toe ga. Het wachten is op de vader van mijn vriend die ons naar Renesse zal brengen en het grote avontuur kan beginnen.

Mijn ouders zijn mee opgestaan met mij en wachten met mij op de komst van mijn chauffeur. Geheel volgens goed familie gebruik daar laten ze nog uren op zich wachten en vertrekken wij uiteindelijk rond 9 uur in de ochtend richting Zeeland. Een paar zoenen en knuffels en een veel plezier groet en tot over twee weken! Precies daar zit hem het feit dat ik merk dat ik ouder word bedacht ik me deze week. Een week waarin ik 40 ben geworden. Ik bedoel, wie kan het van de jonge generatie nu voorstellen hoe het is om je ouders 2 weken niet te zien en nauwelijks te spreken? En van de jonge generatie ouders, zoals ik nu, kan zich voorstellen hoe het is om je jong volwassen zoon twee weken nauwelijks te zien. Van de radar af bijna zou je kunnen zeggen.

Uiteraard was er op de betreffende camping een openbare telefoon waar ik na aankomst gebruik van maakte om te zeggen dat alles oke was. En om door te geven dat ik mijn dekbed vergeten was overigens. Maar toch, daarna een aantal dagen vrijwel niets. Geen berichten. Geen sms, niets. Een periode van twee weken elke avond stappen, 10 kilometer heen fietsen, 10 kilometer dronken terug fietsen via het slingerpaadje. Maar berichten erover? Nooit. Onmogelijk.

En zo ging het dus tijdens gewone stapavonden ook gedurende de rest van het jaar. We hadden bij ons thuis eigenlijk maar 1 afspraak. Maakt niet uit hoe laat je het maakt als je maar even op de deur van de slaapkamer klopt als je thuis bent. Dat was het. En ja dan was daar nog de afspraak die we over hadden genomen van mijn oma. Die zei altijd op fraaie Brabantse toon 'Ge moet veul schik maken, maar zorgt da ge sanderendaags ok nog kunt lachen'. Vertaling lijkt me overbodig toch?

En zo realiseer je je dat als je de 40 aantikt zoals ik dat tijden dus echt veranderen en dat de ontwikkeling van de techniek en technologie zo enorm veel goeds heeft gebracht. In ieder geval voor mezelf, als jonge ouder zijnde...

De moordvilla van d'n Brizzi

Deze week moest ik voor mijn werk in Udenhout zijn. Ik nam nog even een bakkie koffie bij de McDonald's daar, de plaatselijke Mac waar ze tot voor kort de koffie gratis verstrekte en wat mij telkens tot een goed geacteerde verrassingsreactie dwong, en bedacht me dat ik zojuist op de borden 'Moergestel' had zien staan. Iets zei me dat er wat was met Moergestel maar ik wist niet meer wat.

Gelukkig hebben we daar tegenwoordig onze telefoons met name voor en ik zocht op Moergestel en Moord. En ja hoor, daar kwam al snel naar voren dat daar een moord is gepleegd al weer ruim 20 jaar geleden. Ik zie dat het om een moord in een grote villa gaat waar de hees des huizes zelfs niet minder dan 32 kangoeroes had rondlopen. Ik erop af. Een bochtige weg door Oisterwijk (lezende niet Brabanders, dat is fonetisch Oosterwijk) leidde mij tot de Tilburgseweg in Moergestel. Ik parkeer mijn auto vlak voor de poort waar groot 'DENNENHOEF' op staat. Door deze poort zie ik de contouren van een grote villa maar deze is overduidelijk niet meer bewoond. Het ziet er verlaten uit en op grote borden staat dat de toegang voor mij en iedereen anders ten strengste verboden is. Terug in de auto mijmer ik er wat over. Het kan toch niet zo zijn dat het al die tijd al leeg staat? Zo'n groot huis met zoveel land eromheen? We praten over ruim 20 jaar geleden! Opnieuw biedt Google uitkomst.

Het is ergens in April 1994 als er een witte Fiat Panda stopt bij villa Dennenhoef. De bestuurder ervan draagt een opvallende en dure bril van Christian Dior. De bestuurder heeft een probleem en wendt zich tot de bewoner van het kolossale pand om hem te helpen. De 40 jarige Antonio Brizzi, plaatselijk bekend als d'n Brizzi, heeft wellicht wel wat anders aan zijn hoofd want een van zijn kinderen klaagt over aanhoudende oorpijn. Toch besluit hij de onbekende man te helpen en gastvrij als hij is drinkt hij erna nog even een biertje met hem in de woning. Vriendin en vrouw des huizes Simone besluit even later toch maar de huisarts te gaan bezoeken en bij het verlaten van de woning gaat de man met pech mee. Als Simone rond 23 uur weer terugkeert ontdekt ze het levenloze lichaam van haar geliefde. Antonio lijkt nog geworsteld te hebben met de dader maar drie kogels maakte een einde aan zijn leven. De dure Dior bril ligt nog als stille getuige op de keukentafel.

D'n Brizzi was geen onbekende in het dorp. Sterker nog het was geen onbekende in Brabant. Het was een doorgewinterde crimineel die bekend stond als kei- en keihard. Niet onverdienstelijk want hij betaalde naar verluid de villa in contanten. Anderhalf miljoen gulden diende hij te overleggen. De kans lijkt dus groot dat hij ten minste een vijand te veel maakte. Met nadruk op kans want de zaak is nooit opgelost. De onbekende man met auto pech en hippe bril is nooit gevonden en ook vriendin Simone was even verdacht maar bleef na onderzoek toch ook niet als verdachte overeind. Waarschijnlijk zullen we het na ruim 20 jaar ook wel nooit meer te weten komen.

En nu is het dus 2015 en staat de villa dus wel degelijk nog steeds te koop. Een Belgische makelaar biedt het nog steeds aan op de site en rept begrijpelijk met geen woord over deze opvallende geschiedenis. Ook Roy Donders liet zijn oog op de villa vallen maar dacht er wellicht iets te makkelijk over want hij dacht de deels afgebrande villa wel even voor een paar centen te kunnen renoveren. Het staat dus nog steeds te koop en voor het luttele bedrag van 2,5 miljoen euro verwisselt het van eigenaar. Eventueel wederom in contanten te betalen. Exclusief kangoeroes overigens.