vrijdag 26 juni 2015

40

Zaterdag 7 uur in de ochtend, ergens in 1994. Dit ongewoon vroege tijdstip op een vrije dag komt doordat er iets zeer fraais in het verschiet is. Over enkele uren begint mijn eerste vakantie waar ik zonder mijn ouders naar toe ga. Het wachten is op de vader van mijn vriend die ons naar Renesse zal brengen en het grote avontuur kan beginnen.

Mijn ouders zijn mee opgestaan met mij en wachten met mij op de komst van mijn chauffeur. Geheel volgens goed familie gebruik daar laten ze nog uren op zich wachten en vertrekken wij uiteindelijk rond 9 uur in de ochtend richting Zeeland. Een paar zoenen en knuffels en een veel plezier groet en tot over twee weken! Precies daar zit hem het feit dat ik merk dat ik ouder word bedacht ik me deze week. Een week waarin ik 40 ben geworden. Ik bedoel, wie kan het van de jonge generatie nu voorstellen hoe het is om je ouders 2 weken niet te zien en nauwelijks te spreken? En van de jonge generatie ouders, zoals ik nu, kan zich voorstellen hoe het is om je jong volwassen zoon twee weken nauwelijks te zien. Van de radar af bijna zou je kunnen zeggen.

Uiteraard was er op de betreffende camping een openbare telefoon waar ik na aankomst gebruik van maakte om te zeggen dat alles oke was. En om door te geven dat ik mijn dekbed vergeten was overigens. Maar toch, daarna een aantal dagen vrijwel niets. Geen berichten. Geen sms, niets. Een periode van twee weken elke avond stappen, 10 kilometer heen fietsen, 10 kilometer dronken terug fietsen via het slingerpaadje. Maar berichten erover? Nooit. Onmogelijk.

En zo ging het dus tijdens gewone stapavonden ook gedurende de rest van het jaar. We hadden bij ons thuis eigenlijk maar 1 afspraak. Maakt niet uit hoe laat je het maakt als je maar even op de deur van de slaapkamer klopt als je thuis bent. Dat was het. En ja dan was daar nog de afspraak die we over hadden genomen van mijn oma. Die zei altijd op fraaie Brabantse toon 'Ge moet veul schik maken, maar zorgt da ge sanderendaags ok nog kunt lachen'. Vertaling lijkt me overbodig toch?

En zo realiseer je je dat als je de 40 aantikt zoals ik dat tijden dus echt veranderen en dat de ontwikkeling van de techniek en technologie zo enorm veel goeds heeft gebracht. In ieder geval voor mezelf, als jonge ouder zijnde...


Geen opmerkingen:

Een reactie posten