Vechten !!

Vandaag was het weer eens zover. Een dag waarop je weer eens ondervindt dat we in Nederland het vechten verloren zijn.

Nu al weer 6 jaar ben ik als zelfstandige actief in de verzekeringsbranche. Als er in de loop van die 6 jaar in een branche veel veranderd is dan is het wel in de onze. Mensen zijn sceptisch over financieel advies, er is een steeds strengere toezichthouder (AFM) en last but not least het verdienmodel is op de schop gegaan. Leuk is anders. Als tussenpersoon zijnde, ben je dus afhankelijk van de opstelling van verzekeraars. Zonder hen geen broodwinning immers. Helaas lijken zij zich nog niet te realiseren hoe laat het is.

'Als wij drie brieven hebben gestuurd waarop de klant niet reageert dan houdt het voor ons ook op een keer.' Dit kreeg ik vanmorgen te horen van een bekende grote verzekeraar. Het ging om onze grootste klant, maar dat terzijde. Het feit dat er niet gesproken wordt in oplossingen maar in vrijpleiten van de eigen schuld geeft aan wat er commercieel mis is. Discussie gewonnen, klant kwijt mentaliteit. Helaas moet ik constateren dat dit overal gebeurd. Verzekeraars gaan langzaam verloren in hun eigen processen en werknemers kunnen niet anders dan zich hier aan houden want dat is het doel wat zij van hoger hand meekrijgen.

Zolang deze cirkel niet doorbreken wordt, blijven we steken in deze economische crisis. Want de constatering die ik doe binnen de verzekeringsbranche zal ongetwijfeld niet uniek zijn.

Bejaardentehuis

Immigratie in Nederland, wie heeft er niet een mening over? Vandaag is bekend geworden dat een bejaardentehuis in Gouda een speciale unit wil openen voor Marokkaanse bejaarden, voorzien van tapijten e.d. om het een zogenaamde Marokkaanse sfeer te geven.

Al tijden lang loop ik met het waarschijnlijk nooit tot praktijk komende idee rond om mijn leven (deels) voort te zetten in Spanje. Mijn voorliefde voor dit land, en met name de regio Barcelona, en het klimaat spreken mij al aan vanaf mijn zestiende jaar. Stel dat ik dit toch tot uitvoering zou brengen zou ik me ter plaatse zeer goed gaan inleven wat de gewoonten en gebruiken zijn van de plaatselijke bevolking. Niet omdat dit zou moeten maar enkel en alleen omdat ik me er zo snel mogelijk thuis zou willen voelen. En uiteraard zou ik me de taal machtig maken om goed met mijn omgeving te communiceren waardoor ik contacten op kan doen die hopelijk hier en daar tot vriendschappen zouden leiden.

Helaas is dat niet wat ik terugzie in de Nederlandse samenleving. Daar kennen wij klaarblijkelijk het gebruik om er alles aan te doen om immigranten zich zo dicht mogelijk bij hun moederland te laten voelen. Dit gevoel wordt doorgegeven, en het lijkt wel versterkt, naar de jongere generatie die doorgaans 'gewoon' hier geboren zijn. Simpel voorbeeld is dat ik Turkse kinderen vrijwel zonder uitzondering rond zie lopen in voetbalshirts van Turkse clubs. En daarnaast vaak een vreemd soort Nederlands praten terwijl ze dus niet alleen hier geboren zijn maar dus ook hun opleiding hier genieten, naar mijn weten gewoon nog steeds gegeven in de Nederlandse taal.

Een paar jaar geleden speelde ik eens in een cafe elftal mee waar ook een van oorsprong Turk mee voetbalde. Deze jongen kon slecht Nederlands, maar was voor de rest volledig verwesterd. Ging met zijn vrouw mee naar feestjes, dronk dan ook gezellig een glas bier mee en nodigde ons ook bij hem thuis uit op een BBQ. Dit voorbeeld draag ik niet aan om iedereen een zelfde levensstijl toe te dichten, we leven gelukkig in een vrij land, maar wel om aan te geven dat er op dat moment een goede integratie ontstaat en dat de groep die zich wil blijven houden aan de gebruiken en gewoonten van hun moederland, zich moeten realiseren dat juist dat hetgeen is wat hun integratie tegenhoudt en niet het feit an sich dat zij uit een ander land komen.

Joran

Daar gaat ie dan. Wat bepaald vandaag het nieuws, wat is hot en waar heeft iedereen wel zijn mening over? Dan kom je natuurlijk op onze 'Enemy of the State' Joran !

Het lijkt er namelijk op dat hij eindelijk zich wil gaan settelen en zijn wilde leven achter zich wil gaan laten want het goede nieuws voor hem is dat hij vader wordt! Goh wie had dat gedacht, het gevangenisleven maakt je schijnbaar burgerlijk. Joran heeft een vrouw vermoord en daarmee mijn respect uiteraard verloren. Daarvoor kon ik me nog altijd wel in hem verplaatsen en aangezien hij nooit veroordeeld is voor de verdwijning van Nathalee Hollowee wilde ik hem altijd wel het voordeel van de twijfel geven. Al was het maar vanwege de misselijkmakende hypocrisie van Peter R. de Vries. Deze laatstgenoemde was jarenlang, terecht overigens, een groot voorstander van het vrijlaten van de twee van Putten omdat zij enkel veroordeeld waren vanwege een bekentenis. De gemiddelde Nederlander dacht namelijk als je niks gedaan hebt dan beken je toch ook niet? De Vries ging hier altijd zeer terecht tegen in en toonde na een jarenlange strijd aan het gelijk aan zijn zijde te hebben en inmiddels zit lafbekje Ron Pieper zijn verdiende straf uit.

Vreemd blijft het echter dat De Vries Joran nu wel veroordeeld op een zogenaamde bekentenis. Hij heeft toch aan Patrich toegegeven de moord gepleegd te hebben? Ja dan is het natuurlijk ook zo. Dat zijn verhaal op geen enkele manier bewezen is naderhand hoor je De Vries nooit meer over. Toegegeven is nu ineens wel toegegeven. Je moet je indenken dat de kans zeer zeker aanwezig is dat Joran het inderdaad niet heeft gedaan, wat hebben die beschuldigingen dan van invloed op het leven van zo'n jonge jongen. Om van zijn ouders nog maar te zwijgen, zijn vader ging er letterlijk aan onderdoor.We leven toch in een land waar je onschuldig bent totdat het tegendeel is bewezen? Of geldt dat alleen in situaties die jou beter uitkomen?

Joran is veroordeeld voor deze moord en dat maakt hem schuldig. Hij verdiend zijn straf.

Iemand tips?

Hoe zou het zijn om een dagelijkse column te moeten schrijven? Elke dag de inspiratie moeten vinden om ergens je mening over te geven en dit dan ook nog op dusdanige wijze kunnen doen dat (veel) andere mensen het leuk vinden om dat te lezen. Begin er maar eens aan.

Persoonlijk hou ik wel van een uitdaging. Vandaar dat ik me voorgenomen heb om er eens iets van te gaan maken. Kijken hoe lang ik het volhoud om (vrijwel) dagelijks een column te schrijven over uiteenlopende onderwerpen. In het verleden heb ik dat al eens geprobeerd te doen en wonder boven wonder lukte het ook nog. Maar niet langer dan een week. Het was nog in mijn Hyves tijd, need i say more? Dat laatste was Engels overigens.

Waar zou mijn column van vandaag over gaan? Al kijkende op de Telegraaf site stuit ik al meteen op iets uitermate stuitendst ! Die blaag van een Johnny de Mol heeft het lef om te willen trouwen met Josje. Dat kan toch niet? Josje is niet bedoeld om mee te trouwen en al helemaal niet door jou Johnny de Mol. Trouwens, die Johnny, ik kan nooit onthouden wiens zoon hij nou is. Ja John de Mol en Sorn Lerby toch?

Een column zal vast over meer serieuze zaken moeten gaan. Of over je persoonlijke dagelijkse gang van zaken. Ik zal er eens goed over na gaan denken. Iemand tips? Wel graag binnen 24 uur...