In het betaalde voetbal anno 2015 klinkt vaak het verwijt dat echte clubvoetballers niet meer bestaan. Met uitzondering van de absolute top, waar spelers als Messi tegen mega salarissen hun club trouw blijven, klopt dit natuurlijk ook. Voetballers moeten hun brood verdienen en kijken vooral naar de inhoud van hun contract en niet zozeer naar de clubnaam die er boven staat.
Tegenwoordig moeten we clubliefde en trouw zoeken op andere gebieden. Uiteraard bij de supporters die vaak al tientallen jaren hun club trouw steunen. Wat te denken van vrijwilligers, die lijnen trekken en shirtjes wassen en dergelijk. Ook onmisbaar voor elke BVO tegenwoordig en zij blijven de club doorgaans trouw. En wat te denken van kantoorpersoneel? Mensen die de club weliswaar als zakelijke werkgever dienen te beschouwen maar mede door financiële problemen hun baan lang niet altijd zeker zijn en dan toch de club trouw blijven. TOP Oss had zo'n fantastische medewerkster. Sylvia van Hoogstraten. Het gezicht van de receptie die al bijna 25 jaar in trouwe dienst was bij de club. Helaas is zij plotseling en op veel te jonge leeftijd overleden.
Tijdens mijn periode als vrijwilliger bij de fanclub De Trouwe Oss, kwam ik vaak op de club. Een vertrouwde blik naar links en dan altijd de prettige conclusie dat Sylvia er zat. Want dan hoefde je niet uit te leggen wat je kwam doen of voor wie je kwam. Direct werd er altijd actie ondernomen en altijd was er koffie, wel haast vanzelfsprekend. Een ander voordeel van Sylvia was dat ze er niet alleen was namens de club tijdens de bekende kantooruren maar dat je haar ook altijd wat kon vragen via Facebook of Twitter. Vorig seizoen nog, toen mijn zoon op mocht treden als ballenjongen tijdens de thuiswedstrijd tegen FC Emmen. Is er iets niet helemaal duidelijk? Heb je geen mail ontvangen of een ander bericht? Oh ik stuur Sylvia wel even een DM via Twitter. Vrijwel direct antwoord.
Of die ene keer dat ik op kantoor kwam en Sylvia me even achter de receptie vroeg. Ramon, ik heb wat oude wedstrijdshirts gevonden nog. Wil jij deze misschien hebben? Neem maar mee. Daar moest je dan bij de club 100 keer om vragen maar Sylvia zette ze gewoon apart voor me. Iets wat je dan toch enorm waardeert. Ik maakte zo op mijn manier Sylvia mee en dat was feitelijk niet zo heel close. Maar zelfs ik voel me er al vreemd en verdrietig bij dat zo iemand op zo'n jonge leeftijd uit het leven wordt weggerukt. Het verdriet voor de mensen op de club die dagelijks met haar werkten moet nog veel groter zijn. En wat te denken van haar directe nabestaanden? Het moet gewoon niet te bevatten zijn. Hopelijk vinden zij steun in deze moeilijke periode uit de enorme waardering die er momenteel heerst voor haar en de minuut stilte voor FC Emmen - TOP Oss met daarbij een prachtig mooi spandoek ook namens alle supporters.
Rust zacht Sylvia, nooit meer DM'en helaas....
