dinsdag 2 november 2010

Irakezen en links-rechts

Vandaag is er in de tweede kamer over een motie gestemd om een groep van Iraakse vluchtelingen niet terug te sturen naar hun land van herkomst. Hierover was al een beslissing gevallen, de groep werd geacht terug te keren, maar CU kamerlid Voordewind had om een stemming gevraagd om dit besluit tegen te houden.

70 kamerleden konden zich vinden in deze motie, maar 73 kamerleden stemden tegen de motie. Het uitzetten gaat dus door. De situatie in Irak wordt weliswaar als niet ongevaarlijk beschouwd, maar het laatste half jaar is de situatie zeker niet verslechterd en zijn er bovendien al honderden Irakezen vrijwillig teruggekeerd.

Deze situatie is kenmerkend voor het hele asiel- en immigratiebeleid wat in elk Westers land gevoerd moet worden, dus ook in Nederland. Politiek links ziet het liefst elke vluchteling onderdak krijgen, rechts ziet het liefst zo min mogelijk immigratie en wil veel meer hulp bieden in het land van oorsprong. Het moeilijke vind ik persoonlijk om in een dergelijk geval je te laten leiden door gevoel of juist door ratio?

Gevoelsoverwegingen zijn gebaseerd op mijn grondige overtuiging dat er voor ieder mens recht is op keuzevrijheid. Dus keuze in godsdienst, sexuele geaardheid (geen keuze), politieke voorkeur, etc. Wanneer een mens met het maken van dergelijke keuzes zijn leven niet zeker is dan heb ik begrip voor het feit dat er gevlucht wordt naar landen waar de ontwikkeling wel heeft plaatsgevonden. Hoewel er veel landen in de wereld zijn waar de situatie slecht is, moet er voldoende onderdak te vinden zijn in de Westerse wereld. Puur menselijk gezien spreekt mijn gevoel zich hier dus als een voorstander uit.

Kijkende naar de ratio dan zul je ook andere conclusies moeten trekken. Het is een zaak van het land zelf dat er zodanig aan ontwikkeling en beschaving gewerkt wordt om verandering te weeg te brengen. Hier zijn verschillende factoren voor nodig maar zal primair moeten komen uit het land zelf. Simpel gezegd, Nederland heeft zich ook moeten ontwikkelen naar een moderne vrije beschaving anno nu en heeft daar als samenleving hard voor moeten knokken en vele bevolkingsgroepen hebben daar een hoge prijs voor moeten betalen. Met andere woorden 'achterlopende' landen hebben bevolkingsgroepen nodig om te vechten. Immers, de mens heeft twee keuzes bij tegenspoed, vluchten of vechten. Een vluchteling is dus in zijn eigen land nodig om voor veranderingen aldaar te vechten! Irak heeft zijn bewoners nodig, enkel zij kunnen voor veranderingen en ontwikkelingen zorgen.

Bovendien zul je als Nederland een strenge maar wel rechtvaardige beslissing moeten nemen dat we als klein land met een relatief grote bevolking niet het hele wereldleed kunnen en hoeven oplossen. Er zijn bijvoorbeeld zeer veel landen waar homosexuele geaardheid niet geaccepteerd wordt. In mijn beleving een enorm achterlijke beleving en bijzonder vervelend voor de homo's in het betreffende land. Toch zullen de meeste homo's niet direct hoeven vrezen voor hun leven en dan is het simpel praktisch onmogelijk om al deze mensen hier onderdak aan te bieden. Ik erger me dan ook dat een dergelijke feitelijk waarheid nog wel eens als kortzichtig of zelf racistisch wordt beschouwd.

Er is in de wereld nog veel progressie noodzakelijk. Talloze landen hebben nog tientallen jaren aan ontwikkeling nodig om op ons beschaafd niveau uit te komen. Hier hebben zij hun eigen inwoners en middelen voor nodig en de Westerse wereld dient te zorgen voor onderdak aan hen die hun leven niet veilig zijn. Echter, dient er wel letterlijk een grens getrokken te worden. En dit is de uitkomst van de optelsom van mijn emotie en ratio.