Dikke Piet

Het moet ergens in 1992 zijn geweest. Mark en ik hebben besloten dat we ook maar eens een uitwedstrijd van TOP moeten gaan bezoeken. Er staat een wedstrijd uit bij AZ op het programma en we horen dat er een busreis naartoe wordt georganiseerd. Opgeven in de café Amstelbron staat er bij, en zo geschiedde.

Enkele dagen later nemen wij, twee jonge gasten van 16 en 17 plaats in een bus van zo'n 60 ervaren supporters. We hebben er zin in en tijdens de reis merken we dat er van alles is georganiseerd. Zo ook een loterij waarbij er van alles te winnen valt. Te denken valt aan worsten en consumptiebonnen. De organisator van deze loterij? Piet Heesbeen...

'Dikke Piet' is dan al een markant figuur binnen het Osse. De man figureerde immers in een landelijke televisie reclame van UNOX, het bedrijf waar hij tot aan zijn pensioen trouwe dienst aan leverde. Daarnaast was Piet, oorspronkelijk uit Zaltbommel, een echte TOP man geworden. Tijdens de gouden amateur jaren, de grootste club van Oss was op dat moment de meest succesvolle amateurclub van Nederland, was Piet er altijd, en zeer nadrukkelijk aanwezig. De 'oude garde' kent nog precies het plekje waar hij altijd stond, de tegenstander angst in aan het boezemem met zijn harde stem. Hij maakte de keeper van ik meen Geldrop eens uit voor 'dik zwijn', de lachers daarmee op zijn hand krijgend. Piet woog op dat moment zelf naar schatting zo'n slordige 150 kilo.

Gaandeweg leerden wij zijn zoon Johnny ook steeds beter kennen. Overal waar Piet ging drinken, en dat deed hij maar wat graag, was Johnny ook om zijn vader naar huis te escorteren. Steevast noemde hij hem James, hij was immers zijn chauffeur. Niet dat Piet zijn kinderen niet als volwaardig zag, het tegendeel is waar. Hij had werkelijk alles voor zijn twee kinderen over en hielp ze daar waar maar mogelijk was. Wat hebben we van Piet genoten in de Amstelbron. Zo beoogde hij ooit aan Yuri Cornelisse dat hij hem iets zou geven als hij zou scoren tegen onze vijand FC Den Bosch. Hoewel de jeugdige Yuri nog niet kon rekenen op een vaste basisplaats viel hij toch in en scoorde hij zowaar ook nog. Na de wedstrijd in de kroeg kwam Piet uiteraard zijn belofte na. Hij gaf Yuri de keuze, of hij zou de hele kroeg trakteren op een aantal rondjes of hij zou 100 gulden handje contantje krijgen. Yuri koos, tot teleurstelling van velen, het laatste. 

Wij als vriendengroep kregen later wat onenigheid met de café eigenaar van de Amstelbron en gingen op aanraden van Dikke Piet voortaan naar een andere kroeg in Oss. Het werd café De Wittenberg. Tot op de dag van vandaag een goede keuze, we komen er na 15 jaar nog steeds met heel veel plezier.  We hebben we veel vaste klanten zien komen en gaan, maar Piet was er altijd. Ons elftal liep met hem weg, grof gebekt en altijd zijn woordje klaar. Het mooi aan Piet was dat hij dit ook kon doen bij onze vrouwen. Iedereen mocht hem en werkelijk alle vrouwen vonden het prima om Dikke Piet zijn gevraagde kusje te geven. Zijn vrouw Ria lachte dan het hardste en zei dan maar 'ouwe gek' en alles was weer goed. Ik herinner me een middag dat Piet een keer flink aan het bier zat met de loop krukken naast zijn stoel.  De jicht aanval was weer hevig geweest en hij slikte daarvoor zware medicijnen. Ik merkte nog op in mijn redelijke onschuld dat bier dan wellicht niet zo goed voor hem zou zijn. Piet reageerde op zijn kenmerkende manier. 'Dan maar kapot!!'

De laatste jaren kwam Piet steeds minder in de kroeg. Zijn gezondheid en met name zijn hart lieten hem in de steek. De geest wilde nog wel, het lichaam niet meer. Wij kregen als vriendengroep kinderen en niet een keer sloegen Piet en Ria over om op kraamvisite te komen en een flink cadeau af te geven. Hier genoot hij zienderogen van. Maar het lichaam protesteerde steeds meer.

En zo kwam het dat Mark en ik, ruim 20 jaar na dato weer samen ergens heen gaan. Dit keer om voor de laatste keer op bezoek te gaan bij Piet en Ria. We hebben te horen gekregen dat de dokters niets meer kunnen doen voor hem en dat hij inmiddels 24 uur bewaakt wordt omdat hij elk moment zijn laatste adem uit kan blazen. We zitten nog een keer aan de tafel en drinken koffie en eten koekjes. We praten nog even over voetbal, onze Johnny, TOP en De Wittenberg en staan dan toch maar op om te gaan. Een laatste handdruk en een bijzonder verzoek van Piet. 'Zouden jullie een minuut stilte willen houden voor de wedstrijd?' Een kleinere moeite is nauwelijks denkbaar, we zeggen uiteraard meteen toe.

Morgen zullen we voor de wedstrijd stil staan bij Dikke Piet. Hij overleed vannacht op slechts 68 jarige leeftijd. Het ga je goed ouwe en bedankt voor alles!