Stadionwind

De toast op een goed weekend is zojuist gedaan. De steeds weer wederkerende grap dat ik nog nooit iemand meemaakte die blij kwam vertellen dat ie geld had gewonnen met 'balletje balletje' kon ook dit keer weer op gelach rekenen en de folders en pennen werden weer ingepakt in onze tassen. Terwijl ik aan mijn drankje wil beginnen zie ik vanuit mijn ooghoeken een ouder echtpaar op me afkomen.

Voorzichtig zoeken ze toenadering en openen het gesprek dat ze niet voor de eerste keer mee op fanreis zijn. Bovendien waren ze vorig jaar nog met zijn drieën en nu dus samen. Ze geven echter als snel cryptisch te kennen dat ze toch met hetzelfde gezelschap zijn als vorig jaar. De vrouw laat me een urn zien en zegt in alle openheid dat hun zoon daar in zit. Recentelijk gecremeerd. Doodsoorzaak? Zelfmoord.

Terwijl ik met een letterlijk ijskoud gevoel verder praat en voorzichtig informeer naar de achtergronden van deze trieste daad, praat de vrouw honderduit en welhaast zonder 'emotie'. Ze vertelt dat kort na de fanreis van vorig jaar hun zoon een vrouw op internet heeft leren kennen. Een knappe blondine uit het oostblok waar hij snel voor valt. Het contact werd steeds intensiever en ze praatten zelfs over de mogelijkheid om te trouwen zodat zij zich dan in Nederland kan vestigen. Een klassiek liefdesverhaal zoals er zovelen zijn. Het internet heeft al veel mensen bij elkaar gebracht. De schone blondine blijkt echter tegen steeds meer problemen aan te lopen om daadwerkelijk de trip naar ons koude kikkerlandje te kunnen maken. De zoon helpt haar uiteraard waar kan en ondanks waarschuwingen van de ouders stuurt hij geregeld geld op en worden de geldbedragen ook steeds groter. Na een aantal maanden blijkt het gelijk aan de zijde van de ouders. Niet alleen blijkt de zoon voor vele euro's opgelicht te zijn, ook zijn geliefde ontvalt hem. Er bleek niets meer of minder achter te zitten dan een criminele organisatie en de teleurstelling en schaamte blijken hem te groot. Hij kiest voor zijn vreselijke daad.

De dag van het bezoeken van het stadion breekt aan en het echtpaar heeft om onze hulp gevraagd. Ze willen vandaag de laatste wens van hun zoon in vervulling laten gaan en willen zijn as over het veld in Camp Nou strooien. Een ieder die wel eens een bezichtiging heeft gedaan aan de mooiste voetbaltempel te wereld weet dat er continu een aantal strenge steward op de wacht staat. De afspraak wordt gemaakt dat een van ons wat gaat vragen aan de stewards en dat de ander, ik dus, het echtpaar zal helpen met het vervullen van de laatste wens. We kijken nog eens om ons heen en ik knik naar de vrouw. 'Nu'! De vrouw haalt een aantal fotorolletjeskokers uit haar tas en strooit ze zo ineens over het veld. Echter rekende ze, in haar begrijpelijke onwetendheid hierover, totaal niet op de wind die door het stadion raasde en ons trakteerde op een aswolk over onze kleding. Ik wist even niet zo heel erg goed hoe ik hierop reageerde moest.

Telkens wanneer de spelers het veld betreden denk dan nog eens aan het as dat daar ligt. En aan mijn bizarre avontuur.