Voedselbank

De zorgverzekering is zojuist geregeld. De 'alleenstaande moeder met drie kinderen' klant gaat niet alleen minder betalen per maand maar de vergoedingen zijn ook nog eens beter. Met name de tandartskosten zijn veel ruimer gedekt en dat geeft een geruststellend gevoel. Iets minder geruststellend is het gevoel dat haar nu overheerst over deze dag. Ze moet gaan werken en niemand kan een belangrijke afspraak van haar overnemen. Ze moet namelijk nog naar de voedselbank. En wat stel je dan voor als goed financieel adviseur? Juist.

En zo sta ik een uur later naast mijn auto op de ruime parkeerplaats bij het gebouw dat enige tijd terug in gebruik is genomen als voedselbank. Nieuwsgierig naar wat ik ga aantreffen loop ik het gebouw in, de getekende machtiging houd ik paraat. Eenmaal binnen dien ik me te meden bij een vriendelijke dame aan een klein bureautje. De mensen voor mij worden bijna allemaal hartelijk begroet door haar, een teken dat veel mensen dus veel vaker komen. Hier val ik meteen in mijn eerst verbazing. Voor mij wordt een man namelijk hartelijk begroet door de dame in kwestie omdat zij hem al 2 weken niet gezien heeft hier. De reden? Hij is net terug van een vakantie in Spanje. De dame heeft goed nieuws voor hem. Ze heeft kunnen regelen dat ze pakken luiers voor hem heeft. De plaatselijk Kruidvat heeft 2 pakken ter beschikking gesteld. De man bedankt echter vriendelijk, de betreffende luiers zijn niet prettig in vergelijking met Pampers, het merk dat hij schijnbaar liever gebruikt.

Hierna is het de bedoeling dat je in een rij langs tafels loopt waar alles voor je in mandjes wordt gezet. Het begint bij een tafel die volledig vol staat met kleine pakjes melk. Vriendelijk bedank ik de man die netjes twee pakjes in mijn mand zet. Achter me slaat opnieuw iemand het gulle aanbod af. Hij vraagt of er ook andere melk is want dit is magere melk en dat blieft deze meneer klaarblijkelijk niet. De volgende tafel is de belangrijkste tafel. Daar wordt het mandje volgezet met een zeer groot pakket met dagelijks nodige dingen als vlees, zuivel, broodbeleg, etc. Voor me staan twee jonge meiden te keuvelen over welke tatoeage ze willen gaan zetten. Ik wil me bijdehand bemoeien met het gesprek door te opperen dat ze anders maar plaatjes moeten ruilen met elkaar, gezien het grote aantal versieringen dat hun jonge lijf al siert. Ik houd wijselijk mijn mond maar. De laatste tafel is gereserveerd door de plaatselijke bakker, die zijn overtollige voorraad aan brood te beschikking stelt.

Vol verbazing sta ik weer bij de auto. Ik twijfel nogal wat me nou het meest verbaasd heeft. De mentaliteit van sommige mensen of het feit dat mijn auto maar net ruim genoeg is om plaats te bieden aan de drie overvolle tassen met boodschappen die ik mee heb.