US of A II

Amerika is een land van uitersten. Als er ergens geen gulden, of dollar, middenweg is dan is het wel in het land van de onbegrensde mogelijkheden. Dat uit zich ook in het dagelijks gedrag van Amerikanen. Deze kent gewoon simpelweg niet de uitdrukking 'het was wel oke', voor ons Nederlanders toch een veel gebruikte zin om jezelf uit te drukken als je bijvoorbeeld net iets lekkers hebt gegeten maar wat niet dermate lekker was dat je het over een week nog kunt herinneren. Voor een Amerikaan zou dit een zware belediging zijn. Hij zou direct vragen wat je er dan niet lekker aan vindt, en waarom je het niet het allerlekkerste vond wat je ooit gegeten hebt.

Of wat te denken van 'safety'. Veiligheid draait bij ons echt om de persoon terwijl je aan alles merkt dat het in Amerika vooral draait om de aansprakelijkheid die er uit kan voortvloeien. Een voorbeeld. Mijn zwager kreeg van zijn directe leidinggevende een uitgebreide mail met daarin uitvoerig tekst en uitleg over de veiligheid van zijn auto. Hij zou immers met zijn auto een trip van Washington D.C. maken naar Houston. Hij zou daarbij vooral ook niet moeten vergeten zijn ruitenvloeistof op peil te hebben alvorens hij zou vertrekken. Diezelfde leidinggevende stapte even later bij mijn zwager achter in de auto om een lift naar huis te krijgen maar vond het dragen van de veiligheidsgordel op dat moment echt niet nodig hoor.

Of wat te denken van de fastfood cultuur? Die kennen we over het algemeen wel natuurlijk maar hoe daar dan weer mee omgegaan wordt. De Amerikaanse overheid is altijd druk doende om mensen gezonder te laten eten, maar zal daar natuurlijk nooit in slagen zolang een Big Mac menu een stuk goedkoper is dan een maaltijd zelf bereiden. Overigens is de McDonald's in Amerika erg op zijn retour. Hier in Nederland zie je echt dat ze met de tijd zijn meegegaan maar daar is het nog steeds veel, vet en ongezond voor weinig geld. Meer hip zijn de Waffle House en nog meer de Chick-fil-a. Bij de laatste keten at ik twee keer en het moet gezegd dat het echt goed smaakte ook. Maar op zondag kun je er dan weer niet terecht, deze keten werd opgericht door Truett Cathy, een overtuigd Christen, die het niet toestond dat zijn filialen op zondag open zouden gaan en dit gebeurt ook niet tot op de dag van vandaag.

En dan is er nog de begroeting natuurlijk. De Amerikaan die toch zo graag wil weten hoe het met je gaat. Of toch niet? How are you sir? Fine, yourself? Een standaard manier van hallo zeggen, je blijft het de hele dag door doen. En uiteraard is het ook zo netjes om bij het afscheid nemen iemand een fijne dag te wensen, wat de meeste Amerikanen alweer hebben ingekort tot 'have a good one'.

Kortom, veel overeenkomsten maar toch ook erg veel verschillen! Gelukkig mag ik in Augustus weer twee weken gaan beleven welke verschillen er allemaal nog meer zijn.