Gouden Moslim

Daar stond ie dan, trots als een pauw. Ouders in de zaal en geluk kon niet op. Een speech was natuurlijk niet voorbereidt, dat is de Goden verzoeken. Of in zijn geval Allah.

Want voor wie het nog niet wist, Nasrdin Dchar is een moslim. Daarnaast schijnbaar dus ook nog acteur, een klaarblijkelijk niet onverdienstelijke want hij mocht dus een Gouden Kalf in ontvangst nemen voor zijn rol in de speelfilm 'Rabat'. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik noch van deze jongeman noch van de betreffende speelfilm had gehoord, maar dat kan aan een nieuwe film leek als ik liggen. Daar was al het eerste geluksmomentje voor Nasrdin, want er zou in het verleden ook zomaar voor een Gouden Varken gekozen kunnen zijn, ware het niet dat de roze slimmerik onder de dieren een hoog aanzien heeft in onze Nederlandse cultuur maar toch een weinig complimenteuze uitstraling heeft om als prijs gebruikt te worden.

Zijn tweede geluksmomentje kwam dus tijdens het in ontvangst nemen van het betreffende beeldje. Triomfantelijk kraaide de jongeman victorie en sprak hij over het feit dat wij, Nederland dus, klaarblijkelijk tegenwoordig worden geïnjecteerd met angst. Heel even dacht ik, in mijn achteraf misplaatste onschuld, dat hij kritiek ging uiten op godsdiensten want als er ergens het woord van angst regeert is het daar wel. Maar nee, en ja ik had beter moeten weten, het ging over het feit dat 'buitenlanders' natuurlijk door 'ons' bekeken worden met angst en dat hij het levende bewijs was dat deze angst volstrekt onnodig was omdat hij een 'fokking' Gouden Kalf had gewonnen. Over generaliseren gesproken.

Voor buitenlanders is het dus mogelijk om een Gouden Kalf te winnen. Voor vrouwelijke acteurs is dat overigens onmogelijk omdat deze prijs al standaard is vergeven aan Carice van Houten. Deze middelmatige actrice, ik moet bij haar altijd aan de VARA denken, waarom weet ik niet, wint deze prijs namelijk traditioneel. Een opmerkelijk feit dat ook niet aan de aandacht van regisseur Andre van Duren ontsnapte die met zijn speelfilm 'De bende van Oss' aan bijna alle beeldjes voorbijging. Hem was niet meer dan een Kalf gegund voor beste muziek. Lijkt me altijd een enorme belediging voor een regisseur maar dit terzijde. Had hij maar VARA meisje van Houten voor de rol gestrikt zal hij nu wellicht denken.

Maar terug naar Nasrdin. Voor mij persoonlijk is het heel normaal dat hij een acteur kan worden. Voor mij is het heel normaal dat hij een Gouden Kalf kan winnen. Ik leef misschien in een waanidee van onze maatschappij maar is het niet zo dat het gaan voor succes en van je leven iets maken een aangelegenheid is voor individuele mensen en dat ras, geloofsovertuiging of afkomst er niet toe doen? Alle mensen zijn toch gelijk, of niet Nasrdin??